Radio Days continued...

Το 1998 (νομίζω...) γνώρισα μέσω ενός φίλου μια κοπελιά που αγαπούσε τη μουσική οσο κι εγώ. Σε ένα πάρτυ την θυμάμαι σαν και τώρα, καθισμένη μπροστά στο στερεοφωνικό και τους δίσκους να ψάχνει-να ψάχνει... Μερικούς μήνες αργότερα μέσω του κοινού μας φίλου εξέφρασε την επιθυμία να κάνει ραδιόφωνο. Εγώ είχα σταματήσει την ποηγούμενη εκπομπή μου, Blues with a Feeling λίγο καιρό πριν, αλλά διατηρούσα την επαφή με τα παιδιά από τον σταθμό και έτσι τους κάναμε την πρόταση. Μια δίωρη εκπομπή, κάθε Κυριακή βράδυ 10-12, με αντικείμενο κυρίως Jazz και Blues. Η κοπελιά, ας την πούμε Χριστιάνα, μια και έτσι την λένε, ήταν λάτρης και γνώστης της Jazz. Για παράδειγα τα γραφεία του περιοδικού Jazz & Τζαζ ήταν κάτω από το σπίτι της στην Αθήνα. Σύμπτωση, αλλά διαβολική...χαχα!

Έτσι ξεκίνησε η εκπομπή "Όμορφος κόσμος μουσικός, αγγελικά πλασμένος..." Βγαίναμε στον αέρα έναν ολόκληρο χειμώνα, και κάπου στο καλοκαίρι τα παρατήσαμε για διάφορους λόγους, τους οποίους δεν έχει ουσία να αναλύσω. Η ουσία είναι ότι ήταν πολύ ωραία όσο κράτησε. Πρώτον γιατί ήταν μια πολύ καλή εκπομπή και δεύτερον γιατί από κει ξεκίνησε μια μακρόχρονη φιλία που διαρκεί ως σήμερα. Παράλληλα βέβαια μάθαμε και πολλά ο ένας, για το είδος μουσικής που αγαπούσε ο άλλος...

Κάθε Πέμπτη συναντιόμασταν συνήθως στο σπίτι της Χριστιάνας, πάνω από το Λιστόν για να καταστρώσουμε πλάνο για την εκπομπή. Επιλογές τραγουδιών, θέμα, κείμενα από διάφορα περιοδικά και το ίντερνετ, η δικά μας. Μια εκπομπή είχε θέμα τα χρώματα και βέβαια όλα τα τραγούδια είχαν κάτι να κάνουν με χρώμα κι αυτά. Rhapsody in Blue, Green Onions, Red House, Yellow Moon, Purple Haze, Pain it Black, White Rabbit. Ναι ξέρω, ξεφύγαμε λίγο από το blues και τη Jazz αλλά έτσι απλά για παράδειγμα τα βάζω...

Ας ακούσουμε εν τω μεταξύ το White Rabbit από την πολύ καλή Grace Potter και τους Nocturnals:



Σε μια άλλη εκπομπή, παίξαμε κομμάτια από όλα τα καινούρια CD που είχε φέρει ο φίλος μου ο Roy από την Αγγλία. Ο Roy ήταν από αυτούς μου έμαθαν για το blues, (τραγουδούσα στο group του) αλλά τότε είχε τύχει να πάρει αρκετά cd jazz. Ακούστηκαν εκείνη την μέρα ανάμεσα σε πολλά άλλα, και τα εξής:
Django Reinhardt



Fapy Lafertin



Jimmy Rosenberg



Για τον Jimmy Rosenberg θα ήθελα να πω τα εξής. Πρώτη ηχογράφηση στα 9 του. Στα 11 παίζει live με τον Stephane Grapelli.Δημιουργεί το group Gypsy kids (με τα επίσης ανήλικα φιλράκια του). Τους τη λένε οι Gypsy Kings και το αλλάζουν σε Rosenberg trio. Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο με τις συναυλίες του. ΑΞΙΟΣ συνεχιστής του Django και εκπρόσωπος της Gypsy Swing Jazz. Κατάγεται από την φυλή των SINTI, ένα είδος Ρομά, αυτούς ακριβώς που ο κ. Σαρκοζί πετάει έξω από τη χώρα του ως ανεπιθύμητους... ασκώντας χιτλερικές πρακτικές... ο λάτρης κατά τα άλλα της δημοκρατίας!

Antonio Forcione
Για τον Forcione έχουν πει ότι «παίζει τα άχορδα μέρη της κιθάρας τα οποία άλλο κιθαρίστες δεν ξέρουν καν που είναι.»



Annie Raines & Paul Rishell



Λοιπόν έτσι όπως εξελίσσεται αυτό το blog είναι κάτι σαν εκπομπούλες που μπορείτε να ακούτε όποτε θέλετε...

Να προσθέσω εδώ πως το περασμένο Σάββατο, χτες δηλαδή, εγώ και ο theStyleCouncil ζήσαμε ένα γερό flashback. Ακούγαμε για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια έναν αγαπημένο φίλο, να μας προσφωνεί όπως τότε εκείνα τα χρόνια, μέσα στη νύχτα...Συνταξιδιώτες!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιώργο, που έκανε τις καρδιές μας να σκιρτήσουν τώρα όπως και τότε...

Και μια σημείωση. Nα πω ότι και για τις δύο εκπομπές με τις οποίες ασχολήθηκα, κανείς μας δεν πήρε φράγκο. Δεν μας προσφέρθηκαν λεφτα και δεν ζητήσαμε. Ήταν αυτό που λέμε labour of love, το κάναμε γιατί το αγαπούσαμε...