Το συνάφι

Βάζω (κλασσικά) μια αναζήτηση στο Google για τη λέξη "συνάφι" ψάχνοντας μια βοήθεια για την αρχή του άρθρου μου και με το που φτάνω στο "συν" αυτόματα μου πετάει προτάσεις, εκ των οποίων η πρώτη είναι "λαική συνέλευση" και πολύ χαίρομαι για αυτό!!

Όμως δεν βρίσκω κάτι για το συνάφι που εννοώ. Το συνάφι με την κακή έννοια, του συναφιού που λέμε, της συμμορίας, των παρανόμων συνεργατών...

Πριν χρόνια, πολλά, είχα την πρώτη μου εμπειρία τους όταν κάποιος από αυτούς ήρθε στο μαγαζί του πατέρα μου και υπήρξε μια παρεξήγηση σχετικά με μια τιμή σε κάποιο είδος. Υπήρχε κάποιο αυτοκόλλητο με τιμή χαμηλότερη μέσα από τον προμηθευτή μας και η δική μας ήταν ψηλότερη. Με ύφος κατηγόρησε τον πατέρα μου για κλέφτη. Αυτός τα πήρε και όντας Αύγουστος του βγήκαν και μαζεμένα οπότε είπε του κυρίου να μην το αγοράσει και να φύγει. Ο κύριος ήθελε να φωνάξει την αστυνομία και όταν άρχισαν τις σμπρωξιές η γυναίκα του φώναζε: "Ηλίθιε!! δεν ξέρεις τι κάνεις!! Είναι βουλευτής!!" Οπότε εγώ και ο Σπύρος φωνάξαμε σαν χορωδία "Χεστήκαμε!!

Αυτοί οι άνθρωποι (ο θεός να τους κάνει...) έτσι είναι. κι αν δεν ήταν απο γεννησιμιού τους, έτσι γίνονται. Πιστεύουν ότι είναι υπεράνω. Υπεράνω του νόμου, υπεράνω κριτικής,υπεράνω ανθρωπιάς, υπεράνω εμάς! Ένα μέρος τους , κάποιος αριθμός δεν είναι από "οικογένειες" απλά έχουν παίξει το παιχνίδι καλά. Είμαι σίγουρος πως θα έχετε συναντήσει το είδος. Ασχολούνται με τα κοινά, είναι καθηγητές, δάσκαλοι, η επαγγελματίες που φαίνονται να ενδιαφέρονται για τα κοινά αλλά στην ουσία ενδιαφέρονται για την δική τους πολιτική καριέρα. Και ένα μικρό ποσοστό που ίσως έχει αγνές προθέσεις όταν ξεκινά, σίγουρα τις χάνει στο δρόμο...
Οι υπόλοιποι είναι από "οικογένειες". Όπως συμβαίνει σε πολλές οικογένειες τα παιδιά ακολουθούν στα χνάρια των γονιών... Εμείς βέβαια εδώ στην Ελλάδα το έχουμε παραχέσει... Γενιές ολόκληρες μας ταλαιπωρούν...Ο ένας χειρότερος από τον άλλον...
Αυτοί οι άνθρωποι υποτίθεται ενδιαφέρονται για το καλό μας. Και κάθε τέσσερα χρόνια περίπου, καταφέρνουν να πείθουν ένα ικανό αριθμό ψηφοφόρων για αυτό, τόσο όσο χρειάζεται για να πάρουν τις θέσεις τους. Θέσεις τις οποίες ακριβοπληρώνουμε, ψηφίσαμε δεν ψηφίσαμε. Θέσεις που θα πληρώνουν και τα αγέννητα παιδιά κι εγγόνια μας αν δεν κάνουμε κάτι για αυτό...
Και βρίσκουν ψηφοφόρους γιατί πολλοί Έλληνες δεν ψηφίζουν κατά συνείδηση αλλά κατά παράδοση, η κατά απαίτηση της οικογένειας... Πολλοί Έλληνες υποστηρίζουν το ένα η το άλλο κόμμα γιατί αυτό έκανε κι ο πατέρας τους κι ο παππούς τους και ούτω καθεξής...

Θυμάμαι πέρσι το καλοκαίρι, σε μια κουβέντα που είχα να μου λέει ένας γνωστός, επιχειρηματίας του χώρου των αυτοκινήτων, πως σε κάποιο τραπέζι που τον κάλεσαν, σκάει μύτη και ο τοπικός βουλευτής του κόμματος της απελθούσας... Όπως ήταν σηκώθηκε και έφυγε, λέγοντας στον οικοδέσποτη "Δεν μου είπες ότι θα ήταν κι αυτός εδώ!" Και δεν ήταν προσωπικό το θέμα αλλά καθαρά πολιτικό. Δεν ήθελε καμία σχέση. Τους είχε σιχαθεί πια.

Τώρα, ένα χρόνο μετά, όλη η Ελλάδα φαίνεται να τους έχει σιχαθεί πια. Δεν ονειροβατώ, σίγουρα έχουν τους υποστηρικτές τους και οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν έτσι εύκολα, αλλά το ξέσπασμα που υπάρχει και φαίνεται καθε μέρα από τις διάφορες κινήσεις "προπηλακισμών"  λέει πολλά.

Σύντομα θα μπορούν να κυκλοφορούν μόνο με προστασία η μόνο "εντός των τοιχών". Και ολοένα και περισσότερος κόσμος απλά θα σηκώνεται και θα φεύγει όταν κάθεται κάποιος από αυτούς κοντά τους... Και τα επιφωνήματα θαυμασμού που ακολουθούσαν την διαπίστωση "Είναι βουλευτής!" θα αντικατασταθούν από μειδιάματα και εκφράσεις αηδίας "Είναι.... βουλευτής!" (και θα φτύνουμε τον κόρφο μας...)

Έτσι θα γίνει. Και την συμπεριφορά αυτή πρέπει να την εισπράξουν και όλοι όσοι τους υποστηρίζουν, όλοι όσοι τους γλύφουν και όλοι όσοι τους θαυμάζουν... το συνάφι τους δηλαδή!

Τέρμα η συμμοριοκρατία!